Vraagje, hoe schat jij de wereld in op dit moment? Hoe staat de mensheid ervoor? Waar staan we en waar gaan we naartoe? Ik heb de tijd, dus denk er even rustig over na.
Ben je er al uit? Best moeilijk, hè? Onmogelijk, eigenlijk, om op zo’n vraag een simpel antwoord te geven.
Als het al moeilijk is om de wereld te beschrijven waar je midden in zit, hoe moeilijk is het dan om iets zinnigs te zeggen over de rest van de geschiedenis? Al die eeuwen in al die landen? Laat staan om alle raadselen te doorgronden van ons onmetelijke universum. A little knowledge is a dangerous thing, zei mijn favoriete detective Hercule Poirot (Agatha Christie). En hebben we allemaal niet meer dan een beetje kennis?
Eigenlijk zouden we altijd, als we ons presenteren, niet alleen onze c.v. moeten tonen, maar ook ons niet-c.v. Daarin staat dan wat we niet weten en niet hebben gedaan. Ik ben er weleens aan begonnen, maar dat is een heel project! Ik heb wel 4000 boeken gelezen, schat ik. Waaronder, ik beken het eerlijk, veel detectives, om nog maar te zwijgen van de boeken van Winnetou die nu door de woke-inquisitie worden verboden. Knap, hè? Ja, maar het betekent wel dat van de 129.864.880 boeken die sinds de uitvinding van de boekdrukkunst zijn gepubliceerd (stand februari 2022) er nog 129.860.880 op mijn nachtkastje liggen.
Ik heb Engelse taal – en letterkunde gestudeerd. Ook niet gek. Alle andere studies die er zijn heb ik niet gevolgd. Er zijn duizenden beroepen die ik niet beheers. Ontelbare vaardigheden die ik niet heb. Duizenden steden die ik nooit heb bezocht. Miljarden mensen die ik nog nooit heb gesproken. 99,99% van de geschiedenis van de mensheid heb ik niet meegemaakt. Van de miljoenen verhalen die verteld zijn bij de kampvuren in de wereld door de geschiedenis heen heb ik er nog nooit één gehoord.
Eén troost heb ik wel: we hebben allemaal een indrukwekkende niet-CV. Zelfs onze grote intellectuele leiders die menen te weten wat waarheid is en zelfs wat ‘informatie’ is, hebben een onmetelijk niet-CV. Anthony Fauci, de opperbaas van het biomedische terroristische complex dat onze samenleving aan het vernietigen is, heeft letterlijk gezegd dat hij de wetenschap is. Een opperdame van de Verenigde Naties zei over het klimaatgebeuren: “We own the science” – wij bezitten de wetenschap. Over zelfoverschatting gesproken.
Maar eerlijk is eerlijk. Ook onder degenen die zich verzetten tegen het moderne totalitarisme bevinden zich de nodige mensen die de toestand in de wereld weten te reduceren tot een paar simpele schetsjes met bijbehorende slogans. Het komt allemaal door (…. vul zelf maar in …) en als we nu maar naar (… ) luisteren (meestal: ‘mij’) en ( ….) doen, dan komt het weer goed. Dat schiet niet op.
Het leidt ook tot gedoe, want simpele oplossingen verhouden zich moeilijk tot andere simpele oplossingen. Ik wil niet beweren dat kennis niet mogelijk is. Het is belangrijk om te blijven speuren naar de diepere oorzaken van het onrecht in de wereld, om verbanden te leggen, om duistere krachten te onthullen en bestrijden en om met alternatieven te komen. Maar dat moet niet ontaarden in nieuwe dogma’s, nieuwe utopieën, nieuwe intolerantie, nieuwe strijd.
Er zijn mensen die zeggen, iedereen heeft zijn eigen waarheid. Dat vind ik ontmoedigend. Het suggereert dat we niet meer hoeven te streven naar waarheid. Ik zou liever zeggen: iedereen heeft zijn eigen perspectief op de waarheid. En niemand heeft de waarheid in pacht. Misschien dat we ooit tot de waarheid komen als we er met zijn allen samen naar zoeken?
Deze column is eerder gepubliceerd in De Andere Krant, 2022, nummer 40
