De corona-crisis toont eens te meer het primitieve bijgeloof dat mensen hebben in de beschermende kracht van onze grote Roergangers.
Democratische politiek is zo verschrikkelijk voorspelbaar dat je er moedeloos van wordt. Nu krijg je natuurlijk de eindeloze discussies over “hoe goed” of “hoe slecht” de Grote Leiders de corona-crisis te lijf zijn gegaan.
Je zult maar in Amerika wonen, daar is dat een nationale sport. Hier een typisch itempje op CNN:
52% van de bevolking vindt dat Team Trump het niet goed doet! Trump zelf vindt natuurlijk dat hij het fantastisch doet!
Persconferenties met Trump gaan daar alleen maar over. Waarom heb je niet in januari beademingsapparatuur afgeschaft? In februari lockdowns afgekondigd? Drie jaar geleden virus-apps laten maken? In 1913 China veroverd zodat we nu geen Covid-19 zouden hebben?
Dat Trump en zijn regering ook maar een paar mensen zijn die niet alles kunnen overzien en voorzien komt bij niemand op. Ook bij henzelf niet. Zo’n gedachte is Taboe, want het ondermijnt het geloof in El Supremo.
Arm Amerika. Ooit het Beloofde Land – maar ze zijn vergeten wat dat is, een Beloofd Land. Dat is een Land Zonder Politiek!
In Nederland is het niet anders. Hier zitten we wekelijks met miljoenen gekluisterd bij de buis om te horen wat Mark Jong-un ons vertelt wat we wel en niet mogen doen tot de volgende reeks Oekazes. En wordt er oeverloos geouwehoerd over hoe goed of slecht onze Grote Leider het allemaal aanpakt. Als het goed gaat, danken we Hem. Gaat het slecht, dan eisen we een andere Leider.
Dat is waar de hele Democratische Natiestaat op is gebaseerd – het idee dat de Staat alle problemen oplost.
De corona-crisis toont eens te meer het primitieve bijgeloof dat mensen hebben in de beschermende kracht van de Roergangers die de Staat besturen. We geloven in hen, volgen hun koers, wachten op hun verlossende woorden, hopen op Wonderen. Dat is waar de hele Democratische Natiestaat op is gebaseerd – het idee dat de Staat alle problemen oplost.
Daarom ook de blinde paniek in landen als Italië, Spanje en Frankrijk, waar geen vrije burgers meer bewonen, alleen nog maar Bange Onderdanen die voor alles hun heil zoeken bij de Regering. Die moet zorgen voor banen, pensioenen, veiligheid, vervoer, arbeidsomstandigheden, onderwijs, zorg, infrastructuur, huisvesting, uitkeringen, elektriciteit, televisieprogramma’s, enzovoort, enzovoort, enzovoort. Geen wonder dat bij een crisis als deze iedereen naar de Leiders knielt en de Leiders op hun beurt zo snel mogelijk iedereen opsluiten om te laten zien hoe sterk ze Leiden.
Heilige maagd Maria
Als het om de Zorg gaat, dan is er al helemaal geen houden meer aan. Dat is de Heilige Maagd Maria in de Democratische Religie. Als er iets is waar we de Overheid verantwoordelijk voor stellen, dan is het de Zorg. Zelfs in Engeland, waar ze ooit wisten wat vrijheid was, aanbidden ze hun krakkemikkige “gratis” National Health Service (NHS).
Ik mag het misschien niet zeggen, maar ik ben het een beetje zat, dat bewieroken van onze Geweldige Zorg. Ja, de meeste zorgverleners zijn prima, natuurlijk. Maar het systeem is dat niet. De corona-crisis toont aan dat wij er nu zijn voor de gezondheidszorg, in plaats van andersom. Wij moeten zorgen dat we niet ziek worden want anders overbelasten we het systeem! Dat is het onvermijdelijke gevolg van socialisme. Schaarste. De mensen zijn er voor de staat, niet andersom.
Economische schade? Waar heb ik het over? We hebben toch de Hogepriesters van de ECB? Die kunnen toch geld drukken? Iedereen kan toch een uitkering krijgen?
Dat in de praktijk al deze Zorg en Bescherming totaal niet werkt – dat de lockdowns tot enorme sociale, emotionele en economische schade leiden bijvoorbeeld – is bijzaak. Dat mag je niet zien en niet zeggen, want dan torn je aan het Geloof. Het zou betekenen dat de Leiders niet Almachtig zijn – en dan? Dan zijn we verloren.
Trouwens, economische schade? Waar heb ik het over? We hebben toch de Hogepriesters van de ECB? Die kunnen toch geld drukken? Iedereen kan toch een uitkering krijgen?
Ik denk dat de meeste mensen de relatie tussen productiviteit en welvaart niet eens meer begrijpen. Ook dat is een gevolg van democratisch socialisme. Ze denken dat welvaart uit de staatskas komt net als sommigen geloven dat melk uit de supermarkt komt.
En voor alle ambtenaren en politici die nu gewoon doorbetaald krijgen is dat feitelijk ook zo. Voor de mensen aan de onderkant, de talloze los-vaste krachten in de horeca bijvoorbeeld, die nu geen werk meer hebben, is het een ander verhaal. Die tellen even niet mee. (“Wat zegt u? Of het systeem niet bedoeld was om de zwakkeren te helpen? Haha, ja, zeker, maar pas nadat ze onze salarissen en subsidies hebben betaald natuurlijk. We moeten wel een beetje de volgorde in de gaten houden.”)
De machthebbers zijn veilig want ze krijgen toch de schuld niet. De onderklasse heeft geleerd dat het allemaal de schuld is van het kapitalisme, dus als ze al iets eisen, dan is het meer socialisme, niet meer vrijheid.
Eigen risico’s
Veel mensen hebben letterlijk geen idee meer dat er überhaupt zoiets bestaat als een leven buiten de staat. Geen idee meer wat zelfredzaamheid inhoudt. Onafhankelijkheid. Het idee dat je voor jezelf zou kunnen zorgen – dat je samen met anderen je leven zou kunnen vorm geven – dat je op eigen benen staat – je eigen geld spaart voor later. Dat je, geconfronteerd met een pandemie, zelf in staat zou zijn om daar op te reageren, oplossingen voor te bedenken.
Dat zijn ideeën die niet meer doordingen. Een vis weet ook niet dat hij in het water zwemt.
Mensen kunnen ook niet bevatten dat, in een vrije samenleving, de hele zorg er totaal anders zou hebben uitgezien. Dat er klinieken en ziekenhuizen en verpleeginstellingen zouden zijn die allemaal hun eigen manieren zouden bedenken om met een virus als corona om te gaan.
Ik heb laatst getwitterd dat ik vond dat mensen vrij moeten zijn om hun eigen risico’s af te wegen. Einde lockdown! Rob Hoogland, columnist van De Telegraaf twitterde terug: “zonder maatregelen zouden er veel meer doden vallen!” Hij kon niet bevatten dat vrijheid niet hetzelfde is als “geen maatregelen” nemen. Dat er ook nog zoiets is als zelf maatregelen nemen.
De grootste misvatting van deze tijd is dat onze Democratie iets te maken zou hebben met vrijheid.
Anarchisme betekent “zonder leider”, niet zonder regels of zonder structuur.
De grootste misvatting van deze tijd is dat onze Democratie iets te maken zou hebben met vrijheid. Ik heb daar met Frank Karsten in 2011 een boekje over geschreven, De Democratie Voorbij. Maar ik realiseerde me destijds eigenlijk nog niet hoe gelijk wij hadden! Dat is me in de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden.
Het is steeds duidelijker waar de Democratische Weg naartoe leidt: een systeem waarin de hele economie – van productie tot en met het “basisinkomen” – wordt geregeld door de Staat. Socialisme dus. Of noem het fascisme: bedrijven worden niet onteigend en het lijkt erop dat er iets bestaat als een vrije markt, maar wel een markt die volledig is ingekapseld door de staat.
In zo’n systeem krijgen mensen vanzelf de mentaliteit van kinderen die afhankelijk zijn van – en opkijken naar – vadertje Staat en moedertje Overheid.
Lyle H. Rossiter, Jr. beschrijft in zijn boek The Liberal Mind (2006) treffend deze “progressieve” (=liberal), democratische geestestoestand van de moderne mens:
“The liberal agenda has fostered government dependency instead of self-reliance; government direction instead of self-determination; moral indulgence and relativism instead of moral rectitude; coercive collectivism instead of cooperative individualism; indentured servitude instead of genuine altruism. In favor of various collective causes, modern liberalism has succeeded in displacing the individual from his rightful position as the primary economic, social and political unit of society.
It has undermined the sanctity of marriage and the cohesiveness of the family. It has undermined the natural harmony that exists between individual, family and community. It has weakened the obligations of promises, contracts, ownership and property rights. It has disconnected rewards from merit and desert. It has corrupted the moral and ethical basis for civilized living.
It has polarized the population into warring classes with false claims of victimization and villainy and contrived needs for political rescue. With enormous growth beyond the definition of government and its functions set forth in the U.S. Constitution, modern American liberalism has created the idealized parental and administrative state and endowed it with vast managerial caretaking and regulatory powers. History records the inevitable result of such expansions of government power: individual liberty and the peaceful coordination of human action are severely compromised or lost altogether.”
Kunnen we ons ooit nog bevrijden uit deze mentale en sociale lockdown?
Ik gok dat het eerst nog slechter gaat worden, voordat het beter wordt.
